C: maandag 5 feb. 07
Vandaag een lekker dagje gehad. Marie en Jan waren erg gezellig. De strenge woorden van Bob lijken geholpen te hebben. Echt super braaf zullen ze niet worden, maar dat wil ik ook niet. Dat is dan natuurlijk weer saai.
We zijn vanmorgen met een gammel bootje op het eiland Koh Mak afgezet. Even wat boodschappen doen, wat internetten en zwemmen was het idee. Het eiland is op zich mooi, maar ademt een saai belegen sfeertje uit. Marie en Jan hebben op een podium weer een prachtige performance gegeven op het liedje alle eendjes zwemmen in het water. We hebben er een Nederlandse dame uit Amstredam ontmoet die er een duikschool heeft. Ze hebben er een stuk land gekocht, zelf een huis gebouwd en wonen 6 maanden per jaar in Thailand en de andere zes maanden in de Pijp. Ik moet er niet aan denken! Mij te onrustig. Donderdag komt ze ons met haar vriend Steven en twee kinderen ophalen en gaan Bob en ik een duik maken. Dat is lang geleden! Van dat shoppen kwam niet veel terecht, er is gewoon niks. Wel zo makkelijk. Het internetten ging superlangzaam, daarom heb ik een paar hele korte mailtjes verstuurd.

Gisterenavond huilde Marie opeens dikke tranen toen de dvd van ‘ Pippi aan boord’ was afgelopen. Annika, moet je weten, moet namelijk huilen omdat Pippi van plan is met haar vader op de boot mee te gaan.. Het hele dorp staat de boot uit te zwaaien. Dat Pippi uiteindelijk besluit om toch maar in Villa Kakelbont te blijven is alleen maar verwarrend en maakt het allemaal eigenlijk nog verdrietiger omdat de vader van Pippi Pippi nu weer moet missen! Marie ontroostbaar. Vanavond hebben we wat luchtigers opgezet: Buurman & Buurman, de Ed en Willem Bever uit Tsjechie, fantastisch! Alles gaat fout bij deze mannen, maar ze blijven optimistisch.

Terwijl ik dit zit te schrijven onder een roze klamboe met bloemetjes hoor ik vreemde dierengeluiden; vogels, kikkers, hagedissen en vast nog veel meer. Het water is hier lang ondiep en heel mooi turquoise. Zodra je het water instapt zie je vissen. Op het strand liggen mooie schelpen, Marie heeft haar eerste schelpenketting en -armband al te pakken. Jan heeft daar nog niet zoveel mee, die gaat liever rondlopen, zwemmen of zandvormpjes maken. En weglopen natuurlijk.

Bijna alles is mooi op dit eiland; de vorm, de bomen, de zwarte rotsen in het water, het restaurantje. Je kunt er zo een prachtige fotoreportage van maken voor een reisblad. Het gekke is dat de Thai weinig doen aan camouflage. Waterleidingen of zo worden niet weggestopt. Vuilnis wordt ook vrij open en bloot neergepleurd. Verbeterpuntje zou ik zeggen.

C. Donderdag 8 februari: Het duiken is verzet naar morgen. Marie en Bob hebben vandaag veel gesnorkeld. Marie doet het hartstikke goed.. Best stoer voor een meisje van 4, bijna 5. Zaterdag gaan we naar Trat en daar blijven we een nacht. Ik heb zin in een stadje. Na 3 weken eilandhoppen hebben we het wel even gezien en een andere menukaart is ook welkom. Het is bijna allemaal heerlijk, maar wel beperkt. Ze zijn ook niet echt van de snelle wat betreft de bediening, maar het mooie is is dat we natuurlijk helemaal geen haast hebben.. Wat is dat toch lekker. Thuis zijn er zoveel momenten van gestress, hier in Thailand ben ik ze nog niet tegengekomen. Na Trat vliegen we zondag naar Chiang Mai en hebben we een hotel met zwembad geboekt voor 2 nachten. Je schijnt er per vlot mooie tochten te kunnen maken. Klinkt goed. Hier gebruik ik de middagslaapjes van de kinderen en de avonden om te lezen. Net een goed spannend boek uit van Charles den Tex ( de macht van meneer Miller). Daarvoor een niemanddalletje gelezen: Ik mis alleen de Hema, met interviews met mensen die zijn geemigreerd. Leuk om te lezen, maar het gaat niet kriebelen. Net ben ik begonnen in een boek dat Jolande me heeft meegegeven: Extreem luid & ongelofelijk dichtbij van Foer. Het begin is veelbelovend. Daarvoor heb ik een boek gelezen van Sjon Hauser, een Thailandkenner. Daardoor weet ik nu wat meer van het land. Thuis heb ik me totaal niet voorbereid en wist nauwelijks naar wat voor land we eigenlijk zijn gegaan. Van de staatsgreep hebben we overigens nog niets gemerkt, geen tank gezien. Als ik Sjon moet geloven horen staatsgrepen er ook helemaal bij.

B. ook donderdag.
Weinig toe te voegen. Snorkelen met Marie is echt heel leuk. In het begin kreeg ze steeds water in haar pijp. Dit kwam omdat ze haar hoofd te ver onderwater deed om de vissen van dichterbij en beter te kunnen zien. Marie weet van geen ophouden en ik duw haar af en toe een beetje de goede kant op. Tegelijkertijd zie je dat ze haar schoolslag aan het oefenen is. Dit blijkt met duibril en snorkel ineens veel makkelijker te gaan. Gisteren heb ik 2 roggen gezien. Beige met oranje en blauwe stippen en een lange felblauwe staart. Ze lagen verscholen onder koraal. Vandaag ben ik weer gaan kijken en beiden lagen er nog. Ik was zo op zoek naar roggen op de bodem dat ik niet vooruit kijk. Plotsling was ik op 2 meter afstand van een grote baracudda van ik denk 1 meter 25. Ik moet toegeven dat dat best even schrikken was. Wat een joekel. Morgen duiken. In ben benieuwd en hoop grote vissen te zien. Ik heb in 13 duiken heel veel mooie maar nog nooit grote vissen gezien.

Zondag 11 februari. Chiang Mai, Lai Thai Quest House
Vandaag 2 vluchten in de benen en we zijn echt in Azie. Lai Thai is een soort aziatisch chalet met mooie tuin, zwembad en een beetje achenebbis, Jan heeft zijn tweede dag koorts en in ieder geval één blaasje in zijn mond waardoor hij niet meer durft te eten en in de stad lijkt het allemaal een stuk warmer. Even aanpassen.

Vrijdag heb ik voor eerst sinds jaren weer eens gedoken. We gingen met Steve en Marion. Zij hadden ouders en kinderen (jongens van 2 en 4) bij en wij waren de eerste gasten op hun nieuwe boot. Een heel mooi charmant vissersbootje die ze voor 2000 euro op de kop haden getikt. Misschien wel handel voor Jeroen. Eerst samen met Claartje een soort update bij het strand van een kwartier (Jan heeft die volle periode keihard gehuild). Het was weer mooi, geen grote vissen gezien, wel een heleboel tonijnachtigen van een halve meter en weer vertrouwen gekregen in het duiken. Miscchien dat we later nog een paar duiken gaan maken. Dan gaan het in ieder geval wat makkelijker omdat we weer weten hoe het moet.

Gisteren zijn we in 2,5 uur naar de pier bij Trat gevaren in de laadbak van een pickup taxi naar questhouse Ban Jaibee. Weer een aanrader. Sfeervol, 3 euro per kamer en op een goede plek in de stad. Trat is een leuke stad. Voor ons de eerste echte Azie ervaring. We hebben hele lekkere kip met rijst bij een soort straatrestaurantje gegeten. We krijgen overal water met ijs aangeboden, wat we steeds laten staan door de waarschuwingen voor bacterien vanuit Nederland en reisgidsen. Toch een beetje genant. Ik heb ondertussen toch per ongeluk heel wat Thais leidingwater naar binnen gekregen en er is nog niets aan de hand.

B. Maandagavond 12 februari op de gang voor onze hotelkamer.
Ik ben geloof ik toch een stadsmens. Na 2 dagen in de stadse drukte voel ik me pas helemaal ontspannen. Heerlijk die drukte. Vanochtend zijn we na het ontbijt de straat op gelopen, in een Tuktuk gestapt die voor ons klaar leek te staan en naar China town. Volgens de Footprint een gezellige drukte van handwerkzaken, restaurantjes en marktjes. Ongelofelijk wat een teringzooi verkopen die mensen aan elkaar. Alles is plactic, roze, werkt op batterijen, maakt lawaai en is kapot voor je het uit hebt gepakt. Volgens mij kunnen er nog wat milieuproblemen worden opgelost. Vooral als je bedenkt dat het in China hetzelfde schijnt te zijn. Wel om 11 uur al een lekker noodle soepje op. Ik geloof dat noodlesoep mijn vakantiegerechtje aan het worden is. Smaakvol, mager en je kan het zo scherp maken als je wilt. ’s Avond loop ik tot nu toe even het hotel uit. E-mail checken, biertje drinken, even los en echt het gevoel dat je even weg bent. Wel veel hoeren hier. Ze zijn in ieder geval niet agressief in de marketing en zeker niet alle tenten zijn hoerententen. We zitten in een geweldige buurt van Chang mai op de grens van de Old City en de hippere buurt. Leuke tentjes, lekker wandelen en het blijft maar 30 graden, slippertjes dus. ’s Nachts koelt het hier wel flink af. Dat betekent dat je lekkerder slaapt en het zwembad kouder is. Daar kom ik wel overheen. Morgenochtend gaan we eens een paar tempels bekijken en morgenmiddag als de kinderen slapen (Marie doet hier ook weer middagdutjes) bij het zwembad eens bekijken wat we verder gaan doen. Ik heb inmiddels wel zin om wat van de omgeving hier te zien. Dat schijnt overweldigend mooi te zijn. Jan lijkt trouwens wel een beetje op te knappen.

C: zelfde maandagavond na een zeer ontspannen massage
Ben zojuist een uur lang hard aangepakt en glim nog na van de olie. Dat was een goed idee van Bob, nadat ik vanmiddag toch wat stress (jawel) had om de koorts van Jan. Die koorts is nu weer gezakt, gelukkig. Ander klein stressmomentje was de bagage. Het leek er even op dat onze spullen niet met ons mee waren gevlogen. De omvang en gewicht van de koffer van Bob zorgt steeds voor een aparte behandeling. Dus ook bij de bagageafhandeling op de luchthaven. Het ding past niet in kofferbakken, moet door minimaal twee man getild worden, en levert veel gelach op. Gisteren na het eten liepen er kleine olifanten op straat. Voor een paar bath mag je de olifanten te eten geven. Marie, Bob en ik vonden het geweldig, Jan vond ze toch nog een maatje te groot. Mocht je het even zijn vergeten, dan zie je door die olifanten meteen weer dat je in een ander werelddeel zit. Daarna ergens een Volkskrant op de kop getikt. Ik heb het ding van voor tot achter zitten spellen. Zo weet ik dat Wijffels de klus heeft geklaard en dat de drie ‘spruitjesluchtmannen’ staan te springen om te beginnen. Als je een Nederlandse krant leest over regels, milieu, dagelijkse ergernissen, dan zie je heel duidelijk dat ze hier met totaal andere dingen bezig zijn; voldoende geld verdienen voor heel basale dingen. Bedelaars zijn er nauwelijks, maar ik vind het wel armoede als je in 1 ruimte woont, waar je ook werkt, waar je taxiauto geparkeerd staat waar een baby naast ligt te slapen. Dit soort woningen zijn eigenlijk garage, minisupermarkt, stomerij, kleermaker, massageadres in een. Als wij langs lopen met Marie en Jan willen ze graag een kusje geven, aan de blonde haren zitten of in een arm knijpen. Meestal vinden de De Boersjes het oke of ze doen helemaal mee met het grote flirtspel. Marie had iets beloofd aan Bob en dat hebben we vandaag op de markt tussen alle rommel min of meer gevonden. We zouden iets kopen wat Marie en ik mooi vinden en Bob heel lelijk. Logisch toch? Het is een groene onderbroek voor Marie geworden die ook nog eens doorzichtig is. Tikje genant, maar Marie voelt zich er een ware prinses in. Niets meer aan doen!