B. dinsdag 30 januari.. Zaterdag een dag eerder dan gepland zijn we vertrokken uit Koh Chang resort. Als afscheidcadeau heeft Jan nog eens bedankt voor het mooie uitzicht en het zwembad ondergepoept. Nu Koh Wai Paradise Resort. Dit is helemaal goed hier. We hebben een prachtig hutje op palen. Eigenlijk zijn het er 2. Nummer 24 en 25, met een veranda die groter is dan thuis en 4 meter van de vloedlijn. Nummer 2a is ook goed. Maar dat is een groter hutje met 2 bedden. Om te onthouden voor als we nog een keer willen reserveren. Een prachtige baai met koraal voor de deur. 40 hutjes, een restaurantje en een frans vriendinnetje Solene voor Marie. Het weer is wat minder omdat het ‘s nachts erg hard waait. Toch nog een graad of 27 met blauwe lucht. Verder zijn er veel hippies, oftewel backpackers, oftewel echte nietsnutten, leeghoofden, autisten en nerds ineen. Ongelooflijk wat een saaie gasten zijn het. Ze zien er ook allemaal al jaren hetzelfde uit met een staart, een driekwart broek, een ketting met haaientand, leren armbanden, teenring en een raar petje. De leeghoofden worden aangevoerd door Gerhard. Gerhard is een oostenrijker die 10 jaar geleden zijn gezin in de steek heeft gelaten en ieder jaar 7 maanden op dit eiland zit en de rest in Inda en China. Hij heeft een kale kop, een relaxed budhapak en een boek “Livelines nog wat” van een soort maharadja onder zijn arm.Ik heb hem nog niet zien lezen. Volgens hem is het wel goed dat de mensen in Cuba en Birma geen vrijheid hebben. Ze zijn zo vriendelijk en zien er zo gelukkig uit. Ik vraag me af of die Thai wel zo blij zijn met dit soort figuren die het begrepen hebben en er voldoening uit halen om zo weinig mogelijk uit te geven en de hele dag in hun hangmat voor hun hut te hangen. Ga godverdomme eens in de zon liggen, zwemmen of zuipen. Iedere dag zie je leeghoofden vertrekken en plaatsmaken voor andere nietsnutten. Als ze voor het eerst binnenkomen zie je ze zoeken naar de leeghoofdtafel. Deze is rond met veel mensen, er wordt veel gerookt, gefluisterd en gekeken. Gelukkig hebben wij Jan. Die is in staat om in zijn eentje de hele sfeer van relaxed zitten en kijken om zeep te helpen. Dat heeft ie van zijn moeder. We genieten volop hier. Er zijn ook veel leuke mensen zoals wij. Ik snorkel me suf, bouw zandkastelen en moet nu toch een beetje afvallen. ‘s Ochtends eet ik yoghurt met fruit, s’ middags een boterham en ‘s avonds een curry met witte rijst en een Singha biertje. Ik vraag iedere dag aan Claartje of ze al verschil ziet aan mijn buik. Misschien moet ik het niet zo vaak vragen.

C: Ik ben nog helemaal niet klaar met het hippie onderwerp.Ik zweer je dat we de twee hardcore communisten hebben gezien die in de film Together beweren dat Pippi Lamgkous verboden moet worden omdat ze kapitalistisch is door haar tas met goudstukken. Zit wat in! We moeten vaak denken aan het boek Are you experienced. Onze vriend Gerhard doet omstandig zijn yoga oefeningen voor z’n huisje, dat moet waarschijnlijk van dat boek van hem. Misschien klinkt het allemaal wat negatief, maar ik heb er veel lol in om te bedenken wat er in die blowende rakkers omgaat. Daar ben ik dan natuurlijk snel mee klaar. Ik heb het nog niet gezegd maar het is hier prachtig. Ik had niet kunnen vermoeden dat ik nog eens op zo’n mooi plekje terecht zou komen. En wat de leeghoofden betreft, ik word er zelf ook niet academischer van maar daar ben ik nu ook niet op uit. Het vriendinnetje Solene is voor 8 maanden met haar vader op reis. Haar moeder is pas geleden overleden. Vader heeft snel daarna z’n spullen gepakt om met z’n dochtertje rond te reizen. Als je net het boek ‘ Komt een vrouw bij de dokter’ van Kluun hebt gelezen krijg je er de rillingen van.
Jan en marie proberen frans te praten met Solene en met mij. Marie zegt sinds kort ‘ non’ tegen me en Jan oefent hard op ‘ca suffit’ en ‘a tout a l’ heure’. Op zich hebben onze kinderen geen last van een taalbarriere. Als Jan iets niet wil roept ie heel hard ‘Ga weg, dit is niet van jou!’, Stommerd! of ‘ Ik ben boos op jou!’ Maakt niet uit of het tegen Fransen, Zweden of Thai is. Als ie in een goede bui is hoor je thank you, bye of merci. Ik heb nog met geen enkele Thai een gesprek gevoerd, er wordt over het algemeen beroerd engels gesproken. Wat ik er tot nu toe van kan zeggen is dat ze inderdaad heel vriendelijk zijn, in Koh Chang zelfs onderdanig., hier gelukkig niet. Ze houden van lekker eten, lol maken met elkaar, veel lachen, ook tijdens het werk.

B. Vrijdag 2 februari. Vandaag een opvoering op het terras gehad waarbij we, geregisseerd door Marie om de beurt met elkaar een dansje en liedje moesten doen. Jan en Marie deden samen alle eendjes zwemmen in het water tot en met de buiging. Heel leuk. Ik heb geen hengel bij me waar ik ondertussen toch een beetje spijt van begin te krijgen. Volgens mij is het best goed hier. Ik heb met snorkelen een baracuda en veel gepen en baarzen gezien. Heel veel kleine visjes, wat prachtig is als je midden in een school zit met duizenden vissen en een paar mooie gepen.

C: Een positief punt van Gerhard moeten we wel even noemen. Hij heeft ons gewaarschuwd om niet onder een boom te gaan zitten. Er schijnen jaarlijks zo’n 3000 mensen te overlijden doordat ze een kokusnoot op hun hoofd hebben gekregen. Dank je wel Gerhard, daar zullen we aan denken! Lijkt me trouwens een raar en lullig einde. Morgen gaan we met de boot naar het eiland Koh Kham. Het wordt daar allemaal wat luxer. Niet dat dat perse hoeft. Hier hebben we dat ook niet en ik mis het ook (nog) niet. Naast onze huisjes zit een Engelse stel uit Londen, die de hele dag roken en drinken. Ik vind ze ontzettend grappig. Zij praat zoals de dames in Absolutely Fabulous. Ze hebben ons net wat tips gegeven over mooie plekjes in Thailand. Chang Rai en Krabi worden vaak genoemd als leuke kleine stadjes. Thuis hadden we dat ook al meegekregen. Onze Engelse buren weten alleen niet hoe Krabi en omstreken zich heeft ontwikkeld na de tsunami. Ik denk dat we delen van het door de tsunami getroffen gebied wel gaan bezoeken. Raar idee. Vanavond is het volle maan. Aan het begin van de avond was de maan donkeroranje, een prachtig gezicht. Naarmate de avond vorderde werd ie weer lichter. Het barst in de deze buurt van de Zweden en Russen. Eigenlijk logisch van de russen, zo ver is het voor hun niet. Met twee Zweden hebben we wat zitten praten over hun land. Het lijkt of het land in dezelfde situatie verkeert als Nederland wat betreft halfzachte winters, extreem rechts, integratie en dat soort zaken.

B. 4 februari Koh Kahm Resort. Het is prachtig hier. Precies zoals de verwachtingen die je van het internet krijgt. Heel relaxed met ook veel kleine goedkope bungalows en geen cheape backpackers. Dat Island hoppen is toch wel erg ontspannen. 1,5 uur in de boot en je bent weer op bestemming. Geen auto gezien in meer dan een week nu.
De kinderen zijn afschuwlijk vandaag en Claartje en ik lijken af en toe ook van verschillende planeten te komen. Wij hebben de enige kinderen die nooit luisteren, nooit blijven zitten met eten, alles 10 keer doen wat niet mag en waar je ongeveer 150 keer per dag per kind nee tegen zegt en waardoor je lachend wordt genegeerd. Het is nu 21.30 alles slaapt en ik zit een flesje Sang Som op te drinken op het terras. Volgens de Thaien is het whiskey, op de fles staat special rum, volgens de verkoper is whiskey en rum in Thailand hetzelfde. Goed spul in ieder geval.
Morgen gaan we dagje naar Koh Mak. Daar hoop ik op internet te kunnen en dit onder andere op het weblog te zetten.