Verslag eerste 10 dagen

B: 15 januari 2007, Nou we zijn weg. 3 maanden Thailand.
Het was even werken om ons huis op orde te brengen voor Frank die tijdelijk in ons huis gaat wonen. 14. 25 uur vertrek met China airlines naar Bang Kok. De vlucht viel mee het was maar 9.45 uur vliegen ipv de 12 uur die we dachten en de kinderen deden het super. Het bejaarde zeurechtpaar voor en na ons heeft daar vast een heel andere kijk op. We hebben de eerste 2 weken een geregelde strandvakantie geboekt in Ko Chang. Dat betekent dat we niet na hoeven te denken. In Bang Kok staat netjes iemand te wachten met een bordje omhoog waarop staat mr.Van Etten & party. Hij vertilt zich bijna aan onze koffer van 43 kg,maar brengt ons soepel naar het Zenith Hotel. Dit blijkt een vreselijk saai zaken hotel, waar de superior triple room een klein 2 persoonkamertje is met een logeerbed. Voor dit bed hebben we wel 3 x moeten bellen. Ik moet even wennen aan het knikken van het Thaise personeel en oppassen met mijn directe aanpak om zaken voor mekaar te krijgen. Toch heb ik een beetje haast want de kinderen storten nu wel in, want Nederlandse tijd is het nu een uur of vijf ‘s nachts.
Na een paar uur met z’n allen geslapen te hebben gaan we naar het zwembad op het dak van de 20e verdieping. Dit is echt helemaal geweldig en helemaal porno. Een barretje, 2 poolboys, een jaccuzi, singha biertjes, fruitcocktails en uitzicht over de wolkenkrabbers. Goed bijkomen hier van een vlucht en een jetleg. En wat een heerlijke warmte van 30 graden. Dit gaat lukken hier in Thailand. Het eten in het hotel was heerlijk. Thuis in Nederland houd ik eigenlijk niet zo van Thais, maar dit was anders en lekkerder. Allemaal goed nieuws.



B. De volgende dag met z’n allen tot 11 uur uitgeslapen. Een dagje Bang Kok. We worden niet opgehaald voor onze beloofde rondvaartboot, maar het zwembad is OK. Even een klein wandelingetje door de buurt en weer zwemmen. We hebben geen zin in meer Bank Kok. Dit is wel even goed zo. De volgende ochtend worden we opgehaald voor onze vlucht naar Trat om vandaar naar Ko Chang te gaan. Daar gaat de vakantie echt beginnen. Bang Kok Airways is helemaal goed en smaakvol. Nog leuker is het vliegveld van Trat, wat charmant allemaal. Er staat weer iemand met een bordje voor mr Boers, in het busje, op de boot en de vakantie is begonnen.



B. Ko Chang Resort en Spa is vreselijk. Het is net Center Parks. De huisjes zijn kleiner dan op de foto, het zwembad is kleiner, alles staat dicht op mekaar en er draait de hele dag James Last muziek. Van het speakertje dat aan ons huisje hang heb ik meteen de draadjes losgetrokken. Ons uitzicht is de eetzaal, de airco van het huisje voor ons en een piepklein stukje zee. Het strand is prachtig, de zee is heerlijk, het eten is weer erg goed en de andere gasten zijn vooral oud en lelijk die voor het ontbijt snel hun handdoekje op een bedje op het strand leggen om later het beste plekje te hebben. Dit is toch even anders dan we ons hadden voorgesteld met romantische hutjes op het strand, rozenblaadjes in je bed en een zee van rust en ruimte. Ik denk dat het nog een klus zal worden om dit te vinden op Ko Chang want het stikt hier van dit soort resorts.



B. Het is nu 22 januari en we hebben het toch erg naar ons zin hier. Een stukje verderop is een heerlijk strandtentje met reggaemuziek en heerlijk eten. Claartje en ik gaan iedere dag om de beurt naar de massage op het strand onder de palmbomen en de temperatuur blijft geweldig. Ik voel me iedere dag gezonder en sterker worden door de zon en het vele zwemmen. Jan heeft ondekt hoe je moet plassen. Die staat de hele dag overal in en tegenaan te plassen en Marie is niet uit het water te krijgen. Vandaag zijn we met een boot naar een ander eiland gegaan om te snorkelen. Marie vond het eerst doodeng tussen die vissen, maar na een tijdje ging het heel goed. Jan blijft maar plassen. Nu zijn we plannen aan het maken voor de nadere 2 weken hier in de buurt. We denken dat we uit de middenmoot weg moeten blijven en of heel primitief of heel chicque moeten gaan. Een leuke afwisseling toch. Het Island hoppen valt ons toch een beetje tegen qua gemak. We moeten goed uitzoeken hoe alles zit , wanneer we vertrekken etc. Misschien zijn we nog wat te voorzichtig met de kinderen. In ieder geval is het plan nu om zaterdag naar Ko Whai te gaan en een week later naar Ko Kahm. Dit zijn beide kleine eilandjes waarvan ze zeggen dat het vanaf de kust goed snorkelen is. Ko Whai is primitief; Ko Kahn is chique. Beide eilanden hebben geen auto’s en alleen een deel van de dag electriciteit.



C: Je zou niet zeggen dat dit het droogste seizoen in Thailand is, sinds we op Koh Chang zijn regent het iedere dag, maar het is er geen 6 graden en je waait er niet van je fiets zoals in Amsterdam op dit moment. Oei , nu begint het echt keihard te regenen! Nog even bij het thema water blijvend. Jan is nog niet zo’n zwemmer. Je moet eerst 10 minuten doorzetten, je niet laten weerhouden door een brullend mannetje en daarna ziet ie langzaam maar zeker de lol van het zwemmen in. Over cultuur gesproken: de eerste authentieke Thaise karaoke ervaring hebben wij al in meegepikt. Niet kunnen zingen hoeft je hier niet te weerhouden van hard en lang in de microfoon bleren.



C. Woensdag 24 januari We hadden vandaag zin om weer eens wat te ondernemen en zijn daarom op de rug van een olifant gekropen. Daar had ik van te voren een tikje versnelde hartslag van omdat ik niet zo’n held ben op dit soort hoogtes. Maar omwille van de kinderen wilde ik dat niet laten merken. Ze hadden er van te voren veel zin in. Toen ze eenmaal een paar olifanten zagen arriveren van een tocht begonnen ze allebei keihard te gillen. Ja, met dieren zijn ze niet op hun relaxst. Maar de olifanten kon het weinig schelen. Daarna een steile trap oplopen en ja hoor, klimt u er maar op. Dat veel reuze mee, Marie zat er als een prinses bij en ik vond het ook prima.Achter ons klommen Jan en Bob op een olifant en na een paar tellen was ook Jan tevreden. Zo zit je een uurtje op de rug van een olifant, met een volwassen Mogli voorop, die na de tocht snel weer in z’n tattooboek duikt. Natuurlijk onderweg met Marie veel grappen gemaakt over de grootte van de piemel en de drollen en de hoeveelheid plas die er uit zo’n beest komt, een ware waterval. De natuur is prachtig, veel soorten bomen, grasveldjes en vlinders.
Gisteren zijn we met een boot naar een klein eilandje gegaan waar het water heel helder turquoise is en veel vissen zwemmen. Snorkels mee dus! Dat boottochtje is lekker, duurde niet te lang. Op het kleine eilandje afgezet en snorkelen maar. Met Marie hadden we al veel geoefend in bad met muntjes enzo. Dat vond ze hartstikke leuk, met allemaal levende vissen om zich heen was toch even wat anders. Uiteindelijk had ze de slag te pakken en riep ze hard hallo tegen de vissen door d’r snorkel. Jan heeft zizch drie uur lang vermaakt met de thaise schipper, met schelpjes gooien enzo en plassen natuurlijk. De Thai zijn dol op Jan en Marie, voelen altijd even aan hun haar en beginnen een beetje te knijpen en te kietelen,Er wordt regelmatig een foto van ze gemaakt, waarbij ze stevig omarmd met een thai worden vastgelegd. Soms vinden ze dat leuk, en als ze het niet leuk vinden komen de Thai daar heel snel achter. Jezus, ze zijn soms nog directer dan Bob en ik bij elkaar. Doordat ze nu veel met z’n tweeen zijn doen ze ook meer samen dan thuis. Dat ziet er erg goed uit. Wel veel geruzie, dat wel. Aan tafel zijn ze vaak niet te genieten. Dan kijken bob en ik naar andere tafels met gezinnen die poeslief de hele maaltijd bij elkaar blijven. Bij ons is er veel geschreeuw, gehuil, opstaan, weglopen, weer terugkomen etc. Ik zou zeggen : de ideale tafel voor iedereen die romantisch zonder kinderen eens lekker bij wil kletsen onder het genot van een uitgebreide maaltijd. Marie probeert wel veel nieuwe gerechten uit en ze vindt behoorlijk wat lekker: krab, noedels, fried rice, witte en rode poon etc. Het eten is steeds verrassend, soms zo lekker dat het echt een smaaksensatie is en de volgende keer stukken minder. Zoals het ook in Cuba was.
Vandaag weer genoten van een heerlijke massage, dit keer een oliemassage. Allemaal tafels met matrassen er op onder een tentzeil vlakbij de zee. Door het ruisen van de zee val je snel in slaap. Voordat ze je gaan masseren maken ze eerst een kleine buiging, Dat ziet er heel mooi uit. Tijdens het masseren kwebbelen en giegelen de masseuses met elkaar en ik heb de indruk dat ze veel lol hebben om de mensen die ze masseren. Ik stel me dan teksten voor als: zo mazzelaar,mag jij die dikke duitser weer doen!

B. woensdag 24 januari. Jezus wat is het lekker hier. Ik denk dat ik herseninactiviteit redelijk OK vind. Ik zwem, eet, speel , slaap, wordt gemasseerd, val af en doe onopvallend af en toe wat buikspieroefening in de zee of op het strandbedje. Deze zee voelt aan alsof alle mensen in Thailand, India en China er tegelijk in hebben geplast, zo warm. Met Marie blijf ik in de zee tot de zon onder, de maand op en het bijna pikdonker is. Ben benoieuwd wanneer de verveling toeslaat. Nu nog niet



B. donderdag 25. De kogel is door de kerk: Ko Whai geboekt, Ko Kahm geboekt. 2 weken snorkelen en zandkastelen bouwen dus. Daarna met het vliegtuig via Bang Kok naar Chang Mai om vervolgens met de trein weer af te zakken in kleine etappes richting Krabi en hier en daar wat te bekijken, te doen, te lopen en echte Thaien te zien. Vandaag weer gemasseerd. Het is trouwens niet te geloven. Ik ben geblesseerd geraakt met zwemmen. Dit lukt niemand maar mij wel. Heb een ontstoken overbelaste elleboog met vocht erin.